माकुरो र जाल (बालकविता)
– नरिश्वर गौतम
हिजोसम्म केही थिएन, के भो एकै रातमा
धागो हो कि के बेरियो लौन मेरो हातमा ।।
कसले बेर्यो होला यस्तो भएँ म झसङ्ग
धागो छोडी भागेछ कि आकाशतिर चङ्गा?
न त डोरी न हो धागो न हो कुनै झाल
मलाई नै पार्ने गरी कसले थाप्यो जाल?
आत्तिएर फुकाएँ हात यताउता हेर्दै
अलिकति पछि हटी हेरेँ छक्क पर्दै ।।
मुखैभरि जेलिएछ सेतै भएछ कपाल
माथितिर हेरेको त कति राम्रो रुमाल ।।
कसले बुन्यो होला यस्तो के हो खास कुरो
रुमाल फिजाई सुतेको पो रहेछ माकुरो ।।
उठाउन खोजेँ उसलाई बजाएर ताली
थाहै नदिई बाटोघाटो किन राख्यौ जाली?
ठूला ठूला आँखा पार्दै भन्यो माकुराले
मेरो निद्रा खलबलायौ भन के कुराले?
यो त मेरो आफ्नै घर हो बनाएको मैले
हिजो राती बनाएको थाहा पायौ अहिले?
सत्य कुरा भनेँ मैले होइन कुनै ख्याल
निकालेर बनाएको आफ्नै मुखको र्याल ।।
उ्डदै आए पुतली फसे त्यही जालमा
कुरिरहेथ्यो माकुरो आफ्नै मस्त चालमा
समाएर पुतलीलाई हेर्दाहेर्दै निल्यो
भन्छ अझ -बल्ल आज मीठो खाना मिल्यो ।।
घर पनि जाल रहेछ पासो पनि जाल
यताउता हिँड्दा सधैँ गर्नु राम्रो ख्याल
माकुराको चाल देखी छक्क परेँ म त
यस्तो चलाख सिपालु अरु कुनै छ त ?
————–
लेखकको फेसबुक लिङ्कका लागि यहाँ थिच्नुहोस् ।
यहाँ प्रकाशित कुनै समाचारमा तपाईंको गुनासो भए हामीलाई [email protected] मा इमेल गर्न सक्नुहुनेछ । यही इमेलमा तपाईंले आफ्नो विचार वा विश्लेषण, सल्लाह र सुझाव पनि पठाउन सक्नुहुनेछ । हामीसँग तपाईं फेसबुक र ट्विटरमा पनि जोडिन सक्नुहुन्छ । हामीसँग तपाईं
फेसबुक र
ट्विटरमा पनि जोडिन सक्नुहुन्छ ।
Advertisement
