गजल
भए नि फाइदा भए नि हानी उसैको रहेछ।
रचायो जसले यो जिन्दगानी उसैको रहेछ।
बेहोशीपनमैं केवल म नक्कल उतार्दै रहेछु,
हसाउँने बानी रुवाउने बानी उसैको रहेछ।
कहाँ रुने हो,कहाँ हो हाँस्ने उसैमा छ निर्भर,
म पात्र केबल सबै कहानी उसैको रहेछ।
सुतेको धर्ती ओढेको आकाश न तेरो न मेरो,
यो सृष्टि रच्ने सबै लगानी उसैको रहेछ।
ll२ll
लाचार नेत्र दिनहुँ मन पिल्सिएको हेर्छ।
छाती चिता र सपना मुर्दा बनेको हेर्छ ।
कसको निमित्त हाँसो माग्दो हो आफु रोइ,
हररात एक प्रेमी तारा खसेको हेर्छ।
पर्खाइ बुझ्नलाई साँच्चै के हेर्छ होला,
जीवनको अर्थ बुझ्न खोला बगेको हेर्छ।
‘पिजडा’ र ‘वास्तविकता’ सारा भुलेर एकछिन,
मनको ‘सुगा’ गगनमा आफैं उडेको हेर्छ।
आशा हुँदोरहेछ एकमुठ्ठी सास छञ्जेल,
खुट्टाले भैगो भन्छ, आँखाले टेको हेर्छ।
ll३ll
स्वयम् बिर्सिएरै तिमी सम्झिदिन्छु।
मेरो हौ भनेरै तिमी सम्झिदिन्छु।
बनाएँ बहाना गरेँ भुल्ने कोसिस,
अहो!कत्ति धेरै तिमी सम्झिदिन्छु।
हिजो झैँ यो दिन नि रोएरै त बित्ला,
सबेरै सबेरै तिमी सम्झिदिन्छु ।
भुलेको छु आफ्ना भुलेको छु दुनियाँ ,
जहाँ जत्तिखेरै तिमी सम्झिदिन्छु ।
सिन्दुपाल्चाेक
यहाँ प्रकाशित कुनै समाचारमा तपाईंको गुनासो भए हामीलाई [email protected] मा इमेल गर्न सक्नुहुनेछ । यही इमेलमा तपाईंले आफ्नो विचार वा विश्लेषण, सल्लाह र सुझाव पनि पठाउन सक्नुहुनेछ । हामीसँग तपाईं फेसबुक र ट्विटरमा पनि जोडिन सक्नुहुन्छ । हामीसँग तपाईं
फेसबुक र
ट्विटरमा पनि जोडिन सक्नुहुन्छ ।
Advertisement
